Triage betekent dat men zich los moet maken van het denken in diagnoses en ziektebeelden. Bij ernstige medische incidenten blijkt het diagnose denken veelal een belangrijke rol te spelen.
Tijdens de triage is het denken vanuit diagnoses een slechte manier om te bepalen hoe snel iemand gezien moet worden, immers uit onderzoek blijkt dat er nauwelijks verband is tussen de urgentie van een medische hulpvraag en de ernst van de diagnose.
Het is veiliger om de urgentie van een hulpvraag te triëren op basis van het toestandsbeeld, analoog aan de ABCD-methodiek, dan op basis van een waarschijnlijkheidsdiagnose. De meerwaarde van toestandsbeeldgericht triëren geldt zowel voor acuut levensbedreigende situaties als voor de keuze tussen zien of niet zien bij minder acute maar zeker zo serieuze aandoeningen.
Aan de hand van casuïstiek wordt de deelnemer vertrouwd gemaakt met het denken in urgenties en een toestandsbeeldgerichte triage.